Ben, Sen ve Hasret

Hasrete türkü yakmak geldi içimden
İlk harfte sen, ortada sen, sonda sen
Düşündüm ki benden uzak olan ne
Uzakta sen, yakında sen, bende sen

Yüreğim vuslata dargın bir şair
Gözlerimde coşkun coşkun bir nehir
İçerimde yıldız dolu bir şehir
Gecede sen, seherde sen, günde sen

Her gece içimde sessiz ağlayan,
Emmeyince ak memeden susmayan
Bir çocuk ki, hıçkırığı kesmeyen
Yani gönlüm, yani kalbim, yani sen

Aklı hüznün lezzetine ermeyen
Feryat nedir, figan nedir bilmeyen
Bu ses ne ki deyip koşup gelmeyen
Yani aşkım, yani canım, yani sen...

Eksik ettin tarağını saçımdan
Söküp aldın güllerimi içimden
Biliyorum yıllar geçti göçümden
Hasrete türkü yakmak geldi içimden

Sonra gördüm her zerremde sen varsın
ne kadarsa canım sen o kadarsın
neye baksam sen benimle bakarsın
yok ayrılık, sende benim, bende sen!

Vahdet Nafiz Aksu