KIŞ
Ayaz ayaz bakar kara gözlerin
Kesilmişken soğuk bir kararlılıkla
Gökyüzünün gülümsemesi
Mecburi tokalaşmalar başlar
Mevsim kışa döndüğünde
Keser gönlün yollarını
Çetin tipiler
Fanilik yoğunlaşır gece yarısı
Nihavent faslı biter nihayet
Beyazın yüksek hatırı için
En çok ecel ağlar ölülere
Buzlu bir demiri kavrar gibi
Ellerimiz sarar bir minik yüreği
Kar, ressamlığın zirvesindeyken...
Vahdet Nafiz AKSU
|