|
Bir kış gecesi, sabaha yakın...
papatya desenli bir yastıkta yüzüm
rüyadan henüz çıkmışcasına solgun
vakit sehere yakın...
papatyalar fena susamışlar
ve ben müthiş üşümüşüm
kar taneleriyle buluşma arzusunu
bir türlü yenemiyor yanaklarım
sırf o yüzden mi, o yüzden mi sırf
ezanla birlikte sokaktayım
her seher, her şafak ısrarla sen kokuyor...
sen esiyorsun her gece tipiyle beraber
ve sensin eriyen her kuşlukta
güneşe merhametinden...
Vahdet Nafiz AKSU
|
