|
Gece Ve Gündüz
Derin karanlıkların içinde
Saçının telleriyle göğe asılmış
Bir parlaklık gibiydi yüzün...
Yüzünde ince bir tül gibiydi hüzün
Bir yıldız kaymaktaydı her gülümseyişinde....
İçinde ayrılıklar vardı geceye karşı
Ses sese vererek söylediğimiz Türkümüzün
Bir bahar nefesi alıp aceleyle açan gülümüzün
Rengi seçilmiyordu yüzünün şavkından
Belki de en tantanalı anıydı ömrümüzün
Akıyordu nehirler gülistanımızın altından
Bir tanecik gecemle ayrılık vakti geldiğinde
Alıp başını gittiğinde sabah ezanlarıyla....
En çok sehere yandım,seherde ağladım en çok
Avundum durdum gönlümün yalanlarıyla
Derin aydınlıkların içinde
Saçının telleriyle göğe asılmış
Bir güneş gibiydi yüzün
Yangınları o yüzden sönmüyordu
Mümkünü yok gönlümüzün...
......
......
Vahdet Nafiz AKSU
|
