|
Sabah
aslan pençesini andıran
avuçlarımdan
nasıl da kurtardın
minicik yüreğini
ve en güçlü sevdalara bile
başkaldıran gözlerini
yusuf kuyusu gözlerimden
nisan yağmurlarıyla bir olup
nasıl yırttın perdeleri
ve yüzün meydan okudu akşamlara
kapandı gece seherin ayaklarına
sarhoşluğu terkettim
uykunun hatırına
sevdalara kelepçeler vurdum
bir düş uğruna
sevinç naralarına ses kattım
yürekten isteyerek
sesizliğinden azar işittim
sesinle kutsadım yalnızlıkları
affedişin gözüktü
bir yıldız ötesinden
gülümseyerek
sabaha beş kala
Vahdet Nafiz AKSU
|
