|
Tanışma Öykümüz
titrek ışıklar gibi yanıp sönen ömrümün
fersiz gözlerine nurlar indirdiğinde
siyah bulutları yırtarak ışık haykıran
şimşekler gibiydi gözlerin
ellerini ilk kavrayışında ellerim
ıslatılmış demir gibiydi zemheri ayazında
koynundan yeni çıkmış gibi sımsıcaktı ellerin
ilk tokalaştığımızda
sözden başka bir şey bilmezdi
ayrılıklardan çatlayan dudaklarım
şiirimi sana adadığım günden beri
seni dudaklarımla kucaklarım
Vahdet Nafiz AKSU
|
