Analar ve Oğulları
Ellerini sızılar içindeki dizlerine
Düzgün aralıklarla vurarak
İlahi müzikler bestelemekteler
Pişkin yüzlere karşı sesiz, ümitsiz
Çığlıklarla okunsun diyerek
Anacıklarım hey anacıklarım
Körpe bir fidanın baltayla kesilmesinden
Titremesi gibidir ormanın… İnlemeleri
Ses tellerinin ev sahibidir kara haberler
Yürekler ah yürekler ne kadar harabeler
Sırf bir evlat musallaya konulmuş diyedir
Böyle içtenlikle ezan dinlemeler
Anacıklarım hey anacıklarım
Başlarında yuva yapıp durmada
Zulmün alıcı kuşları
Bütün saatler eceli vurmada
Bundandır telaşları
“Ölüler hey ölüler
Doyulmaz sevgililer “
Diyerek ağıtlar yakmada yine
Anacıklarım hey anacıklarım
Bir daha gelmemenin adı burada sevda
Bir daha sessiz yürek vuruşlarıyla
Selam vermemenin yani
Bir daha gülümsememenin adı burada ölüm
Bir daha ana diyememenin yani
Bir daha oğul diyememenin
Anacıklarım hey anacıklarım…
Vahdet Nafiz Aksu
|